Taniec

 

 

 

ułożyłem kompozycję

z liści jesienią zebranych

kasztan z dnia na dzień
zrzucał swoje szaty

ta smutna nostalgia lat

gdy mijają

nie ma już dla nich

powrotu

nadziei

wspomnienia na kadrach

pożółkłych

jak one

jak liście

a my wciąż starsi

dojrzewamy

lecz czy mądrość

w tej parze podąża za nami

nie osądzam

osąd ludzkości zostawiam

nie dla mnie widać

stworzone

prawd gorzkich odpowiedzi

 

 

 

 

 

 

 

specjalna dedykacja dla Magdaleny Kapuścińskiej