Świat

 

 

 

 

Świat niczym scena w amfiteatrze 
aktorzy nieba i mrocznego Hadesu.
Anioły w szatach perliście białych
i hieny skrzydlate na dnie anatemy.

 

Każdy z nich rolę dostała
z przypadku tańczą w aktach jak im zagrają,
a łzy radości czy piekła dramatu
spływają potokiem w dolinie zapomnienia.

 

Nasze życie to wciąż improwizacja

poszukiwanie szlaku do prawdy życia

i jakże niezbadane są

te diamenty na drogach i stanach umysłu.

 

Nieoszlifowane, zbrudzone ludzką filozofią

i takie pozostaną bez wartości duchowej.

To tylko kamienie, głazy bez uczuć, zamysłów

zimne, zastygłe na wieki wieków.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie: www.pl.wikipedia.org

 

 

Mokate Paris

 

 

 

 

Pieszczę swoje zmysły

te, co z pyłu gwiezdnego zrodzone,

delikatnym ukojeniem baniek mydlanych

na tle białej tafli z aromatem seledynu.

 

Spoglądam na bulwary, co krok, las rąk par zakochanych,

co płyną po alejkach jak róże pokwitając.

A w oczach natchnienie miłością karmione -

tak tylko Ty, tak tylko ja, te serca dla siebie stworzone.

Powracam do wspomnień, umysłu pejzaży,

a na dnie serca coś kuje, płacze.

Czy to samotność jak pies do mnie wyje?

A może w głębi wolałem wolność i ciszę?

Popijam wciąż wolno substancję życia,

aromat blady co rusz dni odliczając.

I tylko czasem w styczniowe dni

pośród tych ulic w kawiarni czeka samotny wilk.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie: www.chomikuj.pl

Milczenie

 

 

 

 

W krypcie leżysz,

cień zapomniany.

Nie ma już kwiatów,

ich wonnych zapachów.

Mozaika szkła

to, co zostało

dzisiaj po Tobie.

Łzy zapomniane

na epitafium pustka,

cisza i obojętność.

A ci co byli

i kiedyś Cię znali,

odeszli świtem

w swoją codzienność.

Nie szukaj winnych,

gdy już odejdziesz

pamięć jest krótka

jak sen nocy letniej.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie :www.petronews.pl