Zagubiony

 

 

 

 

Utkwiłem jak w dziurze czasoprzestrzeni -

alfą i omegą, gdzieś między nimi.

Spaliłem mosty, zbrukane szlaki

 z win moich rozpoczęte i te przypadkowe, co los mi nadał.

Oddałem siebie w otchłań poezji,

zgłębiałem sztukę, iluzję tych słów.

Od Kasjopeji po morza Ziemi,

tak przemierzałem bezkres wszechświata.

A więc dziś jestem, stoję w tym miejscu

wciąż zagubiony, zatracam siebie.

Boję się milczeć, boję się mówić,

ulotną chwilą moje istnienie.

Brak zahamowań, nałogów wiele,

wiara w Boga, co dłoń swoją podał.

W blasku księżyca kreślę szkic myśli -

ciekaw dziś bowiem, co znów mi się przyśni.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.zireael.blox.pl



Uprzedzenia

 

 

 

 

Czarny czy biały, jaka to różnica?

Czy mam właśnie przez to odczuwać uprzedzenia?

Kogoś nienawidzić zupełnie bez powodu?

Siać tu chory zamęt niby dla narodu?

 

Kim Ty jesteś?

 Czy czujesz się dziś lepszy?

Jakim prawem myślisz, że jesteś mądrzejszy?

Stoisz ponad prawem, duma mi nie znana.

Bariera, którą tworzysz jest do pokonania.

Skąd te ideały by stać na piedestale?

Chciałeś mieć tu chwałę, a przynosisz hańbę.

Wciąż myślisz o sobie, nie o swoim narodzie,

aby podać Tobie rękę dziś nie jesteś godzien.

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.chessonline.eu

Więzień

Morfeusz go ugościł, zasnął snem niespokojnym.

Przez  okienko, gdzie stal od wolności dzieliła,

wbijał się księżyc i jego światełko.

Za błędy młodości dziś kara spotkała,

choć w sercu wolny , myśli ciąg nieskończony.

Po co, dlaczego?

Czas biegnie tu wolno, a kresu końca nie widać.

Dni przegrane, lata stracone.

 Brak czasem siły,

aby wiarę odzyskać.

Tam też zrozumiał, że kocha wolność -

 wraz z nią odeszła  młodość.

Plany, marzenia jak dom z kart runęły.

Zgliszcza zostały po jego sławie.

Czy się poderwie, wiatr złapie w żagle?

Jak Feniks z popiołów znów tutaj wstanie?

Ja tego nie wiem, nie mnie to wiedzieć.

Jeśli odpowiedź dziś znasz, 

odpowiedz we śnie.

Autor zdjęcia: www.jazzadvice.com

Grzesznik

Odpędziłem miraże

życia dawnego,

kielich z krwią

dziewic, razu pierwszego.

Stopniał śnieg

na dłoniach grzesznika,

utknąłem wtedy

w mackach ptasznika.

Słone te krople

wciąż odsłaniały

zwierciadło duszy-

skazą znaczone.

W niepamięć chcę aby

ono odeszło,

odczuć błogostan

istnienia prawdy.

Wyciąć ten cierń

z ciała na zawsze,

wyłupić oko

jeśli tak trzeba.

Niechaj to światło

wciąż mnie prowadzi

abym nie zbaczał

z dróg tych prawdziwych.

Po tęczy w niebo

sięgnąć do gwiazd,

odczuć dziś miłość

aniołów blask.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.autospies.com

Arkana serca

Odkrywamy serce,

uczucia nie znane,

dobro oraz zło

z sobą wymieszane.

Każdy nowy dzień

pełen niespodzianek

czy popłynie dobro,

a może tylko zamęt?

Chciałbym czasem znać

na to recepturę

aby nie kalano

serca czymś, co chore.

Mówią z niego

miłość,

niestety także fałsz.

Nie muszę Ci mówić

Ty to dobrze znasz.

Wskazuje Ci drogę,

niestety czasem mylną,

potem ból i rany,

samotność Twą doliną.

Jego rytm miarowy

czasem dobrze wskaże,

więc podążasz dalej

jego drogowskazem.

Niechaj każdy z nas

dziś dobrze wybierze,

odkryć własne serce

to jak odkryć siebie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.hdwallpapers.in

Odyseja

Odyseja pragnień

wciąż nam umyka,

oczy zmęczone

gdzieś

w dal odchodzą.

A Ty ciągle bez

końca

wypatrujesz życiowej szansy.

Błędy karane

czasem straconym,

szukasz ostoi

na życia biegu.

Ciągłe pytanie

jak długo jeszcze?

Przechodzi zwykle

tu jak powietrze.

Jak ten huragan,

moc zawirowań.

Siedzisz w więzieniu,

twarz w ziemi chowasz.

Każdy by chciał

poprawić los.

Odnaleźć sens,

wolności głos.

Szczęście to czasem

rzecz jest nabyta.

Ile w nas wiary,

aby zdobywać?

Garściami brać je

to życia sedno,

czy odnajdziemy

je tu na pewno?

Autor zdjęcia: www.lifementor.pl

Ziemia

O Matko Ziemio

przez Boga stworzona,

niebiosa ronią

łzę nad Twoim losem.

Bezkarność ludzka

sięgnęła granic,

krzywdzą dziś Ciebie

i samych siebie.

Sieją istnieniem

wciąż spustoszenie.

Krążą bez celu

zamknięci w matni.

A Ty wciąż krzyczysz

o pomoc wołasz,

lecz nikt nie słyszy

dziś Twoich wołań.

Próżność jest w oczach

stworzeń skalanych,

zachłanne serca

Ciebie sprzedały.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.lullabeats.com

Martwa cisza

 

Martwa cisza,

ogień mój wycisza.

Jest pejzażem słońc wieczystych,

smutne losy serc złamanych

w moich księgach zapisanych.

Jest to pamięć o tych ludziach,

których nikt wysłuchać nie chciał.

Oni ciernie w duszy mieli,

te kamienie

gdzieś u szyi.

Bólem noce nieprzespane,

chociaż dusze ich jak diament.

Są prawdziwi

brak w nich fałszu,

lecz ich niemoc zgrozą światu.

Jak przeszkody w drogach Panów

na ich szlaku brak dywanów,

za to wszędzie są kamienie -

znieczulica i zwątpienie.

A nie darmo o nich piszę

gdyż jak w Boga szczerze wierzę,

że odnajdą swoją drogę,

a mój wiersz jest jak zapowiedź.

Jak przestroga

nie przekreślaj,

nie znasz myśli

planów nieba.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.glay.co.jp