Martwa cisza

 

Martwa cisza,

ogień mój wycisza.

Jest pejzażem słońc wieczystych,

smutne losy serc złamanych

w moich księgach zapisanych.

Jest to pamięć o tych ludziach,

których nikt wysłuchać nie chciał.

Oni ciernie w duszy mieli,

te kamienie

gdzieś u szyi.

Bólem noce nieprzespane,

chociaż dusze ich jak diament.

Są prawdziwi

brak w nich fałszu,

lecz ich niemoc zgrozą światu.

Jak przeszkody w drogach Panów

na ich szlaku brak dywanów,

za to wszędzie są kamienie -

znieczulica i zwątpienie.

A nie darmo o nich piszę

gdyż jak w Boga szczerze wierzę,

że odnajdą swoją drogę,

a mój wiersz jest jak zapowiedź.

Jak przestroga

nie przekreślaj,

nie znasz myśli

planów nieba.

 

 

 

 

 

 

 

 

Autor zdjęcia: www.glay.co.jp