Na froncie

Jesteś żołnierzem

w prywatnej wojnie,

Twój szlak jest z kamieni

twardo ubitych.

Walczysz dziś sam,

sam przeciw wszystkim.

Nie tylko z nimi,

lecz także z sobą

o to by być,

aby godnie żyć.

Tarczą jest wiara,

sumienie zbroją

na barykadach

jesteś ostoją.

Tak wiele ran,

łez tu nabytych.

Ból cię przenika

kredo być skrytym.

Nie zawsze jesteś

tu całkiem sam,

dziś twa wataha

puka do bram.

A całkiem serio.

Czy jesteś wilkiem?

Czy krzywdy innych

nie są ci bliskie?

Walcz więc żołnierzu

pokonaj strach,

niech twoja bitwa

o dobro trwa.

Autor zdjęcia: www.backlight.org

Obsesja

Obsesja

w pół mroku,

zło przyczajone

czyha na Twój błąd,

jakże chory człowiek.

Drzemie w nim nim nienawiść,

paranoja myśli,

w oczach tkwi pogarda,

potok pustych słów.

Noc i dzień

wciąż tu wypatruje

        stereotyp  błazna,       

nikt go nie kupuje.

Ciągła pogoń

 za niedoścignionym,

adoracja siebie,

a w środku zniszczony.

Wciąż tu sieje zamęt

ten człowiek bez twarzy,

jednak nikt go nigdy

tu nie zauważy.

Destrukcja nabyta,

wrak złej filozofii,

słaba ta istota

w skórze wilka chodzi.

Każdy jest dla niego

niczym trędowaty,

choć sam dziś

dla innych

tak nie wiele znaczy.

Obudź się człowieku,

odpędź złe demony,

wybierz inną drogę

nim będziesz skończony.

Autor zdjęcia: www.yankeestyl94.com

Odnaleść prawdę

Kruche są słowa

w rękach wszechświata,

nie rozumieją

pojęcia wiara.

Dla nich to kamień wciąż obojętny,

przechodzą obok myśli wciąż zajęte.

Dążą do tego, co niezdobyte -

złoto czy srebro pyłem zakryte.

Trafić dziś do nich

nie łatwa sprawa,

kto dziś sprawiedliwy

w państwie bezprawia?

Ile jest myśli

i pragnień wielu,

przechodzą obok

jak jedni z wielu.

Ująć istnienie

w wierszach pisanych

to odkryć coś,

życia diagramy.

Puentą zakończyć

ludzkie historie

wciąż ciągle myślę

i słowa dobieram.

Obudzić w nich

w końcu nadzieję,

że nie są sami,

a Bóg istnieje.

Autor zdjęcia: www.digeryuzu.com

Kolor purpury

Purpurowe serce,

odwaga nagrodzona,

 ile istnień ludzkich

słono kosztowała?

Matki bez mężów,

córki bez ojców,

synowie bez wzorców.

I za, co to wszystko?

Za medal bez wartości

i krew na obu dłoniach?

Honor bez wartości,

boskie przykazania

ludzkimi zastąpione.

Kamienie zamiast chleba

w szczytnych słowach są podane.

Nic oprócz pustki i koszmarów

po nich nie zostało.

A teraz płacz,

lęk i majaki senne.

Krew, śmierć,

podziękuj za chwałę

za to, że złem dobro

ludziom odebrałeś.

Autor zdjęcia: www.youtube.com

Schizma

Dzierżysz berło

w swojej dłoni,

jednak władza Twa

nie z niebios płynie.

Niczym dawny

faryzeusz

wciąż wyznaczasz

wiele reguł.

Biczem znowu

ludzkość smagasz,

pan ciemnoty

i ksiąg wielu.

Schizma jednak

wykazała

jak kłamliwe

są Twe prawa.

Miałeś światłem

być na ziemi,

a odszedłeś

w strefę cieni.

Gdzieś w tym

mrocznym Babilonie

twa latarnia

w mroku tonie.

Twe nauki o ascezie,

a sam grzeszny

jesteś przecież.

Biały dym

znów symbolem,

przyjdzie znowu

czas zniewoleń.

A ta prawda

z Księgi Wielkiej

znów odejdzie

w zapomnienie.

Autor zdjęcia: www.fineartamerica.com

Mea culpa

Przepraszam.

Za zło wyrządzone, prawdy kłamstwem zgorszone.

Za brak w sercu wiary, nadziei mojej.

Za krzywdę mych bliskich, stracone chwile.

Za łzy skończonych miłości, bo dużo ich było.

Za chwilę zwątpienia w dary od losu.

Za brak pamięci o tych, co żyli.

Za złe owoce, co wydawałem.

Za myśli chore - są we mnie jak ciernie.

Za te zasady, które złamałem.

Za złość przeklętą, co we mnie drzemie.

Za to i inne przepraszam Ciebie.

Autor zdjęcia: www. sgtpepperslonelyheatrclubband.com

Anioły są pośród nas

Anioły są pośród nas,

tworzą magiczną aleję gwiazd.

Święta poświata wciąż ich pobudza,

aby swą wiarą nieść ludziom cuda.

Żyłem w zamęcie, jakby w obłędzie,

czekałem na dłoń, co z gwiazd przybędzie.

Otchłań ta z wolna wciągała mnie -

czułem, że jestem prawie na dnie.

Istnienie moje jakby zamarło,

orzeł wolności odleciał dawno.

Szukałem w księgach złych rozwiązania -

dobroć, co miałem ciągle malała.

Pewnego dnia wizję miałem,

anioł zabrał ode mnie zamęt.

Dobroć mi wszczepił w serce kamienne,

złość odeszła, koszmary senne.

Na nowo wzbudził we mnie uczucia

odrzucił widmo rychłego zepsucia.

Stanął jak nigdy po mojej stronie,

zapobiegł chyba tu katastrofie.

Stanąłem na nogi, dziękuję mu za to.

Dziękuję zawsze, bo wiem, że mam za co.

A Ty jeśli jesteś po drugiej stronie,

wiem tez na pewno pomoże Tobie.

Pomoże Ci się rozwinąć,

aby i w Tobie zakwitła miłość.

Wciąż rozwijała swoje gałęzie,

abyś ją dawał zawsze i wszędzie.

Wiersz z dedykacją dla moich 
ukochanych przyjaciółek.

Autor zdjęcia: www.roleplaygateway.com

Mała

Tchnienie w nową istotę

to cud jakże wielki,

płacz dziś z radością

są wymieszane.

Łono dziś w świat

wypuszcza

dziecko to małe,

kochane.

Jakże niezwykła

chwila uniesień,

jesteś szczęśliwy

i twa rodzina.

Duma rozpiera

dziś Twoją duszę,

maleńka ta

powód do wzruszeń.

W marzeniach swych

już  sobie wyobrażasz,

że czytasz bajki,

sobą obdarzasz.

Dajesz Jej miłość,

potęgę wielką,

coś co nie kupisz

za nic na pewno.

Los więc tej małej

kruchej istoty

leży w Twych rękach,

bądź dla niej dobry.

By ta chwila

i te wspomnienia

na zawsze były,

ich tu nie zmieniaj.

Autor zdjęcia: www.nutraingredients.com

Odkryć prawdziwą miłość

Odkryłem ją wiele lat temu,

wnet zrozumiałem dlaczego, czemu?

Bóg w swej życzliwości ten zamysł miał

dać ludziom miłość bezkresny raj.

Ona dziś puka do moich drzwi,

 wiem dziś na pewno to nie jest mit.

Stałem się wnet jej tu udziałem,

bo przecież kochać tak bardzo chciałem.

Ciągle samotny szedłem przez życie,

 a wieczny ból ranił obficie.

Żal do ludzi wciąż posiadałem,

bo sam w końcu nigdy być tu nie chciałem.

 Zmieniło się moje istnienie,

chcę dzisiaj dawać ludziom nadzieję.

Radością wszystkich tutaj obdzielić,

przyjaźń na wieki w swym sercu cenić.

Czasem jest ciężko, gdy nawet kochasz.

Życie to walka uciec nie zdołasz,

jest jak sztuka w akty złożona,

 a każdy z nich ma swą odsłonę.

Autor zdjęcia: www.willwilliamsmeditation.co