Anioły są pośród nas,
tworzą magiczną aleję gwiazd.
Święta poświata wciąż ich pobudza,
aby swą wiarą nieść ludziom cuda.
Żyłem w zamęcie, jakby w obłędzie,
czekałem na dłoń, co z gwiazd przybędzie.
Otchłań ta z wolna wciągała mnie -
czułem, że jestem prawie na dnie.
Istnienie moje jakby zamarło,
orzeł wolności odleciał dawno.
Szukałem w księgach złych rozwiązania -
dobroć, co miałem ciągle malała.
Pewnego dnia wizję miałem,
anioł zabrał ode mnie zamęt.
Dobroć mi wszczepił w serce kamienne,
złość odeszła, koszmary senne.
Na nowo wzbudził we mnie uczucia
odrzucił widmo rychłego zepsucia.
Stanął jak nigdy po mojej stronie,
zapobiegł chyba tu katastrofie.
Stanąłem na nogi, dziękuję mu za to.
Dziękuję zawsze, bo wiem, że mam za co.
A Ty jeśli jesteś po drugiej stronie,
wiem tez na pewno pomoże Tobie.
Pomoże Ci się rozwinąć,
aby i w Tobie zakwitła miłość.
Wciąż rozwijała swoje gałęzie,
abyś ją dawał zawsze i wszędzie.
Wiersz z dedykacją dla moich
ukochanych przyjaciółek.
Autor zdjęcia: www.roleplaygateway.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz