Mozaika snu

 

Na mapie mojego nieba, 
wyobraźnia tańczy.
Zmęczone myśli układam w konstelację
gwiazd, marzeń wyśnionych.

Buduję konstrukcję w oparciu o sny

żywe, prawdziwe jak i te nierzeczywiste.

Urojenia komórek, zmęczeniem zastygłe

komedie, dramaty w kadry złączone.

Schemat codziennie jakże różnorodny,

od erotycznych euforii, stanów pobudzenia,

po losy człowieka zwyczajnego,

zaszyfrowane w łupinie orzecha.

Przemierzam dzień w dzień, noc w noc

krainy, królestwa myśli zagadkowych.

Setki tajemnic karmi synapsy,

a ja pośród nich wciąż szukam prawdy.

Filozofia co karmi osłabione ciało,

truje wciąż jadem, pomiot żmijowy.

I choć każdej nocy modlitwa jest zbroją,

nieraz poddany toksynie umysłowej.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie: www.nanosmile.net

Matka poezji

O jesieni matko poezji,

dałaś natchnienie, a teraz słuchaj.

Pożółkły liście w lasach gdzie piszę,

odkryłem siebie i swoją ciszę.

Dałaś mi ulgę w chwilach zwątpienia,

twe ciepłe dłonie wiatrem niesione.

Słowa na kartce są dziś pokłonem,

unoszę w dal oczy zmęczone.

Dotykam sumień a w środku płonę,

czyż ukojeniem nie są te wersy?

Jesteś lekarstwem dla uciśnionych,

mieczem tej prawdy, która wyzwoli.

Ja niczym ciągle wzgardzony,

nie rozumieją natchnień jakże złożonych.

Cała prostota w zdaniach ukryta

nie liczba strof a przekaz wzywa.

Jestem znów tutaj inny nie będę,

dzisiaj tu ciałem, lecz wkrótce duchem.

Pyłem się stanę na ludzkich drogach.

Co pozostawię? Może te słowa.

  

Dave Ventor 

Zdjęcie: www.alinefromlinda.blogspot.com

Gorzkie łzy

 

 

 

 

Potok zatrutych słów,

nie ma w nich głębi wyrazu.

Huk trzaskanych drzwi,

a w oczach perłowe łzy.

Znów odczułaś porzucenie,

gorzkie piętno lat straconych.

Uśmiech zniknął- mgłą zakryty,

brak dziś chęci, woli życia.

Skryte w murach czterech ścian

modły wciąż do Boga wznosisz,

aby choć tej jednej nocy

sen spokojny w duszy gościł.

Na pergamin dziś przelewasz

myśli co na sercu krwawią.

Dusza jakże jest szlachetna

gdy o pomoc niebo woła.

Przyjdzie wierzę taki dzień,

szczęście u wrót drzwi napotkasz

i rozkwitniesz róż zapachem,

a ta miłość drogowskazem.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie: blogs.discoverymagazine.com