W zagajniku młodych brzóz

Otulony ciszą
kreślę obrazy piórem
uciekam do wspomnień 
gdy byłem młody

jakie to dziwne
czas tak szybko przemija
coś we mnie umarło
pozostał popiół

łzy spływają
nurtem po policzkach
a ja tonę w melancholii

czy to jestem ja
czy ktoś obcy nieznany

na skórze czuje chłód
wrześniowych dni
smutno mi

stąpam po dywanie
liści co go haftują
uciekam w bezkres wyobraźni

a tam pozostała pustka
i kilka kropel
nic więcej
nic mniej

z wolna odpływam
odchodzę