To tylko dzieci

 

 

 

Na krańcach ziemi

niech zgaśnie płomień

pożogi, odgłosów wojny.

Płacz istot małych,
co matek szukają,
głodne i przerażone
a w oczach światełko.

 

Proszę zostaw,
proszę nie bij,
proszę nie gwałć.

I cóż i nic.

Pustka.
Cisza.
Gniew.

A tak niewiele trzeba,
aby to piekło zmienić.

 

Dać trochę nieba
ułamać chleba,
naszego powszedniego

i okryć kocem
dziecię niewinne,

co łez nie kryje,
gdy widzi krzywdę.