Na żyrandolu
łzy zawiesiłeś,
tam gdzie witraże przepełnia chłód.
Ten dziwny zapach
kadzidła dookoła,
pusto i smutno wciąż przerażenie.
Pytasz sam siebie
jak to możliwe?
Kolejny krzyk i płacz
rozrywa ciszę.
O pomstę do nieba
znów głośno woła.
I tylko kruki
na tych fasadach
świątyni głosem odpowiadają,
bo gorzką prawdę
wszak one znają.
Fotografia: tapety.joe.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz