Gabaryty ludzkich marzeń
stłamszone w pudełku,
okno na świat: iluzja, abstrakcja.
Zamknięci w matni
w tasiemcach widzimy,
kadry swojego losu.
Postacie fikcyjne nas obrazują
idylla, destrukcja.
Obojętność, która przez lata
w nas się zrodziła
została i milczy, płynie gdzieś w żyłach.
Czy to tęsknota za lepszym bytem,
że w tych postaciach widzimy siebie?
A może tylko paletą złudzeń,
wciąż ubarwiamy sens egzystencji?
Fotografia: www.przystaneknauka.us.edu.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz