Piewcy poezji po chmurach stąpają,
u wrót niebiańskich przyszło im czekać.
Zbłądzili nie raz na ziemskim szlaku
karmieni jadem ludzkich zamysłów.
Splamieni grzechem raju Adama,
na tych kryształach jawi się rysa.
Piękno wszak sztuki odkryć im dano,
klucz majestatu w tym kałamarzu.
Odrzucić zło co w nich gdzieś czeka
sztuka to jakże dzisiaj niezwykła.
Cnotą jest wielką pokonać w sobie
pomiot demonów, plemię żmijowe.
Jak długo piasek odmierzał czas
oni w tym polu walkę toczyli.
Szlachetne serca w obliczu zła
w półmroku światło dawało znak.
Dziś na tle gwiazd pejzaż wszechświata
stoją z pokorą tak uniżeni.
Zajrzyj dziś proszę w serca, umysły
Boże mój Panie, Twój tron sprawiedliwy.
Fotografia: www.zalajkowane.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz