W drodze do światłości

 

 

 

 

Po drugiej stronie tęczy ujrzałem rozdroże,

przyjaciół, co gestem gościli, lecz i piewców fałszu.

W drodze do arkadii naznaczony piętnem samotności

widziałem utrapieńców, co los z góry przesądzali.

Na początku zaszczytem była obecność między nimi,

na ich ucztach mięsiwem i winem suto zakrapianych.

Słowa pochwalne nie gorsze od cytatów Szekspira,

lecz woń ich tak mdława jak impresji chwila.

Przemierzałem swoje myśli w poszukiwaniu odpowiedzi.

Zdzierałem maski, co kryły oblicza zdradliwych istot.

Gdzieś w tym galimatiasie pozbawionym właściwych treści,

odkryłem arkana w drodze do światłości

I znów tu stoję jak na początku swojej drogi,

na wielobarwnej wstędze zrodzonej z deszczu.

To znak przymierza z ojców na synów,

niechaj ten symbol dziś mnie prowadzi.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zdjęcie: www.cliparts.co