Wspomnienie o Marku Kotańskim



Drogi Przyjacielu

słów parę w zaświaty kieruję 
pytań przez lata zrodzonych tyle
gdzie jest ta siła moc mi nieznana
sumienie tak pielęgnować

kochałeś ludzi jak mało kto
owoc dobroci wypełniał serce
wszak byli ci bliscy
żywotem zmęczeni
w chorobie ciężkiej
osamotnieni

cienie te w duszy
pozostawione
na pastwę wilków
bandy nieuków

byłeś jak anioł
chroniłeś skrzydłami
samotne matki
tych bez nadziei
tych co rodzina
wyklęła za życia

za dobro odebrałeś zło
za prawdę kłamstwo
jeden z niewielu wzorów tu miałem

dziś to wspomnienie
znicz więc zapalę

a potem cicho
odejdę w mrok

.

Fot.: www.fakt24.pl