Za horyzontem

Za horyzontem ocean zastygł niemym spokojem i
brak dziś chmur na firmamencie nieba.

Gniew Posejdona, co fale krzyk nosił  dziś ustał, teraz go nie ma.

Płyniesz na galerze do krańców Ziemi, a wiatr tak cichy,

nieznany jak ludzki los niezbadany.

Tam  gdzie słońce dotyka głębi niebios, to tam,
właśnie tam uciekają nasze myśli.

Bezkres to wszak niezwykły,
 bo kto wie i zna wszystkie odpowiedzi?

Szukać nie musi, prawdę on znalazł.
A ty czy ja ją znajdę niesiony wiatrem?

Nie, nie mnie to wiedzieć istocie z pyłu,
co jak w klepsydrze,

drobinką piasku bylem, jestem, przeminę.