Z prochu powstałeś

Z prochu powstałeś...

człowiek,
męstwo,
odwaga,
wróg,
dzicz.

Po bitwie mgła otuliła obraz zniszczenia,

krajobraz krwią stosów ciał malowany.

W powietrzu woń śmierci

gdzie książęta, królowie

w swoich zdobnych namiotach,

skąd niedoli mężów pola

nie widać,

nie słychać,

łez ronić nie wypada.

W modlitwach kapłanów

zagłuszą sumienie.

A ty mężu z odsieczą przybyłeś,

oręża zdobyłeś

miecza połyskliwego-

tak, iż w stali życie wrogów

odbite niczym w zwierciadle.

Odwaga w szarży,

aby rodziny pieczęci hańbą nie splamić,

padłeś.

Świt witany deszczem,

słone krople z nieba

obmywają dramat,

pole bitwy, amfiteatr

jednego spektaklu

marionetek

w rękach możnych tego świata.

Ich los przesądzony,

po zgiełku umierania

nastała cisza

z mgłą, najwaleczniejsi

podążają w wieczność.

Autorzy wiersza: Dave Ventor i Jarek Pol Saj

Zdjęcie: Wyborcza Kraków