Lato w Paryżu

w oparach dymu nadchodzi zmrok
a ja na przedmieściach paryskich ulic
na tle paleta barwnych kamienic
co pamiętają Charlesa De Gaulle

siedząc w kawiarni błądzę wzrokiem
a szarość tych ścian budzi wspomnienia
płynę umysłem spijając Bordeaux
a szafa gra znów Edith Piaf

minęły lata od dnia zakochanych
to właśnie tutaj ciebie ujrzałem
zwiastun piękna w szatach anioła
porwany w ramiona zaniemówiłem

wspólne spacery po tych bulwarach
do dziś chłonę zapach twojego ciała
niczym ten bukiet róż los mi nadał
ta miłość pierwsza taka nieznana

dzisiaj melodie serc powracają
a ja samotnie spoglądam w lustro
zwierciadło krzywe ot nic nowego
wracam do życia utraconego