Przebacz Nam Panie

 

 

 

głęboka noc nastaje nad miastem

oddaje się w głęboki nurt refleksji

spoglądam w zwierciadło duszy swojej
rozmyślam nad grzechem pierwszego Adama

wracam wyobraźnią do rajskiego ogrodu

do zdarzeń minionych tysiącleci

dziś tylko piasek wielkiej pustyni

pozostał między Eufratem a Tygrysem

urodzaj karmiący całe pokolenia

zamknięty na wieczność dla cieni

były dwie drogi światło i ciemność

lecz raz źle wybrana rzuciła piętno

i dziś gdy nad przepaścią stoimy

wpatrzeni w ogrom wszechświata

tak niewiele nam pozostało

bo to co dobre ludzkość zniszczyła

toczymy bitwę o los naszych serc

sumień skalanych brudem ciemności

podążamy po szlakach ciernistych

a nie ma tam posłań z róż czerwonych

wzrok mój dzisiaj kieruje ku niebu

tam gdzie anioły przed tronem Boga

hołd Panu światłości składają

i wiarę w sercu wzniecam jak ogień

przebacz nam Panie nasze winy

i otocz miriadami aniołów

bo tylko Ty jesteś drogą światłości

i nadzieją daną nam przez ostatniego Adama

I niechaj każde święte słowo

odnajdzie wypełnienie na cieniach

co jak owce bez pasterza

poszukują lecz prawda jest tuż obok