Za prawdę wieszcze łzami zapłacą,
za dobro prześladowcy słowami zranią,
za milczenie nagród w niebie nie dają,
za obojętność wiatr nas w ciszę oddali,
za myśli prawdziwe skazani na szafot.
Tak to o nich,
niechcianych, niepożądanych
już za życia
na śmierć i zapomnienie
skazanych.
Nastała cisza,
a słów kilka na pergaminie
zasnęło, atrament wysechł
zgasnął jak świecy płomień.
Lecz ty nie odchodź
na zawsze pamiętaj
na wieki wieków.
Zdjęcie: PhraseHQ.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz