Znicz tu dzisiaj płonie, stoję przy Twym grobie.
Choć byś bardzo chciał nic mi nie odpowiesz.
Szum na wietrze liści, jesień się tu zbliża,
na cmentarzu tym, ta niezwykła cisza.
Czasem tu przychodzę gdzieś na ławce siadam,
swoje myśli w zwrotki tu powoli składam.
Filmem jest istnienie, wciąż pisze scenariusz,
jednak tutaj za to nie dają Oscarów.
Przechodzą postacie, widać w nich skupienie.
O tej porze roku mrok okrywa ziemie.
Światła tu migocą, widać je z oddali,
to jest pamięć o tych, co pyłem się stali.
Wiem to dziś na pewno, nas to nie ominie.
Każde swe zapłaci- ziemi -co jest winien.
Jestem jednym z wielu, który stanie po zapłatę,
nawet własny brat może stać się katem.
Autor zdjęcia: www.zsrysiny.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz