Metamorfoza

Zbłąkany ten człowiek żył jak pustelnik

z dala od ludzi spijał swój kielich.

Czar tej goryczy przelewał się,

jego samotność wróżyła gniew.

Czasem miał jednak chwilę świadome,

wspominał wtedy, miał kiedyś żonę.

Miał także dzieci -ile nie mówił-

wiem tylko tyle, syn się odwrócił.

Miał tak jak każdy swe chwile szczęścia,

smutki, radości na tych zakrętach.

Jednak pewnego dnia błąd popełnił,

niby wypadek, a wszystko zmienił.

Też kiedyś snuł plany, marzenia,

los mu odebrał sens tu istnienia.

Wstrząśnie mózgu tak wiele zmienia.

z anioła w diabła go tu zamienia. 

Metamorfoza od tak z dnia na dzień.

Choroba wróg twój, a nie przyjaciel.

Jego więc także przeistoczyła, 

na zawsze w życiu tu go skreśliła.

Autor zdjęcia: www.fakty.interia.pl