Myśl poetycka

Warsztat poetycki

konstrukcja naszych myśli.

Tło piórem pisane,

szlifujemy diament.

Obrazujesz w słowach

fanaberię losu,

opis swego życia,

potęgę chaosu.

Wulkan w Tobie drzemie

chcesz nurt słów wyrzucić.

Łzy szczęścia i bólu

w biel kartki przerzucić.

Czasem na poważnie,

czasem abstrakcyjnie

opowiadasz rzeczy,

które sam przeżyłeś.

Budować dziś innych,

nie zawsze tak będzie.

Czasem rozpacz z Ciebie

przybiera na sile.

Mijają minuty

kartka się zapełnia

linia za linijką,

dochodzisz do sedna.

Z umiarem gromadzisz

kadry swego życia.

Każda Twoja myśl

jest tu tym cenniejsza.

Przenikasz głęboko

w bezmiar swoich myśli,

słodko-kwaśny zbiór

dziwnych opowieści.

Jedne są prawdziwe

na faktach oparte,

inne z wyobraźni

z synaps gdzieś wydarte.

Drąże wciąż tunele

odkrywam nowe lądy,

nonszalancko płynę

odkrywam horyzonty.

Nie ma dla mnie granic,

one nie istnieją.

Dzisiaj piszę to

co zwać chcą poezją.

Autor zdjęcia: www. fanpop.com