Wiatr kołysze serca w radości,
noc zabłysła tysiącem świateł
szukając przy pełni kwiatu paproci,
w północy godzinie znajdziemy szczęście.
Ognisko płonie sięgając chmur,
wianki do rzeki rzucają znów.
Młodzian, który odnajdzie
tego wszak panna na zawsze będzie.
Tańce w zapachu pradawnych ziół,
aromat płynie przez mroczny bór,
ukołysz serca, a nuż i duszę,
abyś mógł pożyć o dzień lub dłużej.
Zdjęcie: Newsweek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz