Wdeptani w półmrok istnienia
ludzkie oblicza wrażliwe na krzywdę.
Napiętnowani niczym szaleńcy
kreślą słowa w milczeniu ducha.
Stosy słów jak skarb Salomona
w tomach pokrywa z dnia na dzień kurz.
Kreacje świata zakryły prawdę,
a ten kto szukał skazany odszedł.
Serca pochodnią w tych korytarzach,
jednak labirynt wciąż budzi strach.
Zdeptać dziś kłamstwo, zbudzić nadzieję,
nie czas ucieczki, lecz walki to czas.
Cząstki kosmosu iskrą przemówią,
ten jeden płomień czy zbudzi ludzi?
Dziś odpowiedzi nie dane poznać,
głębia kosmosu znajdzie ten czas.
Zdjęcie: inwriter.ru
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz